توی این چهار سال اخیر فردا اولین شنبه اییه که نمیرم سرکار و آخییییییشششش

آخیش برای چی؟

برای اینکه محیط آکواریوم داشت خفم میکرد

برای اینکه چهار سال تمام یه مدیر خسیس و فاقد شعور  رو داشتم تحمل میکردم

برای اینکه داشتم هرروز به هر تحقیری تن میدادم برای چس حقوق و بدترین شرایط کار

برای اینکه توی ذهنم همش حرف دیگران بود که منو میترسوند که میگفتن این هم یه آب باریکه اییه توی این شرایط اقتصادی یا اینکه حالا قسطاتو میخوای چیکار کنی یا از کجا میخوای خرج خودتو دربیاری یا اینکه کار از این راحتتر میخوای؟صبح تا شب نشستی پشت میز و سرت تو گوشیه و .

خب عزیز من آب باریکه به چه قیمتی؟حروم شدن عمر و جوونیم؟ یا اگه من همش بخوام از بی پولی و عقب افتادن قسطام بترسم که همش باید درجا بزنم؟و یا راحت بودن کار با تلف شدن توی کار فرق داره و هرکار راحتی وما شغل خوبی نیست.

از اینجا به بعد نمیدونم قراره دقیقا چیکار کنم،ولی مطمئنم  الان انتخاب درستی کردم و از کرده ی خود دلشادم:)